SMD - małe jest piękne.

Do elementów SMD zawsze podchodziłem jak do jeża. W moim hobbystycznym warsztaciku , królował świat "pełnowymiarowych" elementów czyli takich , które jak upadną na dywan to z kilometra widać gdzie leżą :). Z lekką zazdrością jednak patrzyłem na ludzi , dla których SMD to chleb powszedni. Miniaturyzacja w domu i zagrodzie to niewątpliwie nurt godny zainteresowania. Przed zajrzeniem do tego świata powstrzymywały mnie głównie wątpliwości, czy mój tępy wzrok nie będzie przeszkodą i czy nie zadrży mi ręka przy trzymaniu pęsety z elementem SMD .....

W końcu powiedziałem dość skoro ludzie potrafią malować bez rąk czy poruszać się bez nóg i bez wózka inwalidzkiego (Chińska Lekarka), to znaczy , że moje ułomności to pikuś.

Swoją przygodę z SMD rozpocząłem od zakupu zegarka MCP79410 (firmy Microchip) w obudowie SO8. Za 4,5 zł otrzymałem małego "robaczka", którego trzeba było mocno pilnować aby wiatr go nie zdmuchnął.O zegarku tym napiszę oddzielny wpis bo jest to bardzo fajna i tania alternatywa dla wszystkiego co hula po rynku łącznie z chińskimi klonami DS3231.
Po obyciu wzrokowym przez parę dni z moim "robaczkiem" kolejnym krokiem był zakup płytek adapterów SO8 na DIP8, które umożliwią testowanie "robaczków" na płytkach stykowych etc., koszt ok 60 groszy za sztukę , adapter jest dwustronny z jednej strony SO8 a z drugie TSSOP do "mikrorobaczków".
Miałem "robaczka" , płytkę adapter czas zgromadzić narzędzia czyli pęsete (SMD111-SA Xytronic)
, topnik do SMD  (RF800) , cynę 0.56 i grot minifala do swojej lutownicy (LF389D). Kupiłem również lupę z podświetleniem LED.
Mój zestaw do lutowania SMD wygląda tak :

a kącik na szybko zaimprowizowany tak :

Wygląda to trochę dziecinnie i ubogo ale całkowicie spełnia swoje zadanie i na początek wystarczy :)
Poniżej bohater "robaczek" MCP79410 w obudowie SO8 i porównanie do elementu w obudowie DIP.

Podczas lutowania okazało się, że grot minifala był w przypadku obudowy SO8 zbędny wystarczył zwykły standardowy stożkowy. Cyna 0.56 ładnie się rozprowadzała po padach więc i topnika nie użyłem.
Efekt końcowy pod lupą :

Ogólnie przebieg lutowania powinien wyglądać tak :

- rozgrzewamy grotem stożkowym pada nr1 na płytce i przykładamy do niego cynę,

- chwytamy pęsetą element SMD, pozycjonujemy na płytce i rozgrzewamy pada nr 1 z cyną, tak aby nóżka nr 1 elementu SMD osiadła na padzie,

- zmieniamy grot na minifalę,

- nanosimy topnik na nóżki elementu SMD,

- na grot minifala nanosimy troszeczkę cyny,

- przytykamy grot minifala do początku nóżek elementu SMD i jednym pociągnięciem przechodzimy przez wszystkie nóżki.

Tego typu lutowanie zobaczymy w necie na filmach youtube.

Mnie się udało bez problemu przylutować "robaczka" bez grota minifala i bez topnika, lutując punktowo każdy pad osobno. Elementy , które miały kluczowy wpływ na komfort lutowania to niewątpliwie lupa z podświetleniem LED zakupiona za całe 25 zł i  markowa pęseta antymagnetyczna ze specjalnymi końcówkami również za 25 zł. Bardzo dobra pęseta umożliwiła mi idealne wypozycjonowanie elementu.

Cała operacja zakończyła się sukcesem. Przylutowanie pierwszego w życiu elementu SMD o kilku nóżkach sprawiło mi dużą frajdę i satysfakcję. I powiem szczerze polubiłem te maleństwa.

Pozdrawiam
picmajster.blog@gmail.com

Linki :

SMD cz.1

SMD cz.2 

SMD cz.3 

SMD cz.4 

SMD cz.5

SMD cz.6 

SMD cz.7